|
 |
|
E-Ticaret |
|
|
|
---- SUAT ORHUN GÜLER ---- |
|
|
|
|
|
|
|
E-Ticaretin Tarafları |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
  
ELEKTRONİK TİCARETİN TARAFLARI
Elektronik ticaretin tarafları aşağıdaki gibi sıralanabilir. Bu sıralama sözleşme
hukuku çerçevesinde, e-ticaretin süjeleri ile birlikte, e-ticaretle ilgili konularda kamusal görev üstlenen/üstlenecek olan kurumları da kapsamaktadır.
o Alıcılar,
o Satıcılar,
o Üretici/imalatçılar,
o Komisyoncular,
o Sigorta şirketleri,
o Nakliye şirketleri,
o Özel sektör bilgi teknolojileri,
o Sivil toplum örgütleri,
o Üniversiteler,
o Onay kurumları,
o Elektronik noter,
o Dış Ticaret Müsteşarlığı,
o Gümrük Müsteşarlığı,
o Sanayi ve Ticaret Bakanlığı,
o Diğer kamu kurum ve kuruluşları.
Ülkelerin elektronik ticaretin tarafları olan kamu ve özel sektör kuruluşlarının
elektronik ticarete geçiş sürelerini kısalttıkları, başka bir deyimle gerekli idari ve teknik alt yapıyı kurdukları, ihtiyaç duyulan kurumsal yapıları oluşturdukları ve hukuki düzenlemeleri gerçekleştirdikleri ölçüde uluslararası piyasalarda rekabet edebilecekleri ve ticarette üstünlük sağlayacakları tartışmasızdır. Bu anlamda internet kullanımına uygun telekomünikasyon alt yapısı ile kamu ve özel kuruluşların bilgisayar donanım ve yazılım projelerini gerçekleştirmeleri de dahil, ulusal kurumlarca yerine getirilmesi gereken birçok görev bulunmaktadır.
E-Ticaretticaret tarafları bakımından dörde ayrılır.
- Şirketler Arası (B2B- Business To Business) Elektronik Ticaret
- Şirket-Tüketici Arası (B2C-Business To Customer) Elektronik Ticaret
- Şirket-Kamu İdaresi Arası Elektronik Ticaret
- Tüketici-Kamu İdaresi Arası Elektronik Ticaret
1. ve 4. şıklarda belirtilen türler, ticaret hacmi nedeniyle diğer türlerden daha çok gelişmiştir.
Uygulamalara bakıldığı zaman görülmektedir ki, yaygın uygulamalar B2C üzerinedir. B2B pek fazla kullanılmamaktadır. Tabi ki, B2B uygulamaları yapan firmalar vardır fakat bu şirketler uygulamaları kendi bayileri ile yaptıkları işlerde kullanmaktadırlar. Klasik tanımda, İnternet üzerinden bir şirket bulup, fiyatını öğrenip, sipariş verme işlemleri farklı bir şekilde yapılmaktadır. Bunun nedenlerini şu şekilde özetleyebiliriz.
- Firmalar, tanımadıkları şirketlerle iş yapmakta isteksiz davranmaktadırlar.
- Tanıdıkları firmalarla İnternet üzerinden sipariş verebilme olanakları varken bile çoğu zaman telefon veya faks ile fiyat pazarlığı yapmaktadırlar.
- E-pazaryerlerini fiyat öğrenmek için kullanmaktadırlar.
B2C uygulamaların yaygınlığının nedeni anında satış yapılması ve kredi kartları vasıtası ile anında tahsilat yapılabilmesidir. Böylece hem müşterinin eline istediği ürün kısa sürede geçmekte hem de firma hiçbir risk almadan tahsilatı yapabilmektedir. Her iki tarafın güveni ve alışkanlıkları arttıkça bu uygulamalar yaygınlaşacaktır. Şu an bile azımsanmayacak kadar uygulama vardır.
B2B ve B2C farkı ...
|
|
B2B
|
B2C
|
|
Pazarlık
|
Ürün spesifikasyonu, teslim zamanı, fiyat ve ödeme koşulları her defasında görüşmeye açıktır.
|
Fiyatlar ve ürünler yayınlanmıştır, teslim koşulları ve fiyat üzerinde müşterinin herhangi bir pazarlık şansı yoktur
|
|
Entegrasyon
|
Müşterinin sistemi ile konuşabilme imkanı geliştirilmeli, iki sistem arasında bilgi paylaşımı mümkün olmalıdır.
|
Müşterinin web sitesi veya bilgisayar sistemi ile herhangi bir entegrasyona ihtiyaç yoktur.
|
E- pazaryeri ile fiziksel olarak bulunmadığı bir pazaryerinde sanal olarak vardır ve satış yapabilmektedir. Gerçek bir pazaryeri gibi birçok firma burada “tezgah açar”, kendini tanıtır ve satış yapar. Pazaryerine gelen kişi, pazardaki firmaların ürünlerini ve fiyatlarını inceleyerek kendisi için en uygun koşullardaki ürünü bulup arka planda çalışan bir banka yardımıyla ödeme yapılarak gerçek bir satış işlemi gerçekleştirilmektedir.
Ülkemizde Kobiline, kotonline, Commerce One gibi e- pazaryerleri bulunmaktadır.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Suat Orhun Güler |
|
|
|
|
|
